თამთა ბანკანაშვილი - ღვინის იდეოლოგიები

ღვინის ინდუსტრიაში ორი ძირითადი მიმართულების დაპირისპირება აშკარაა: მათი, ვინც ნატურალურ ღვინოს აწარმოებს და მათი, ვინც კონვენციურ მეთოდებს მისდევს. თუმცა, როგორც თამთა ბანკანაშვილი, ღვინის ინდუსტრიის ექსპერტი ხსნის, ეს არ არის მხოლოდ ტექნოლოგიური განსხვავება - საქმე იდეოლოგიასა და მის პრაქტიკაში განხორციელებაშია.

რა იდეოლოგიები და ტენდენციებია გავრცელებული მსოფლიო ღვინის ინდუსტრიაში, ამის შესახებ თბობა თამთა ბანკანაშვილს ესაუბრა.

T: თამთა, რა იდეოლოგიური განსხვავებებია ღვინის ინდუსტრიაში?

ღვინის ინდუსტრიაში არიან ისეთი მეღვინეები, რომლებიც ინდუსტრიალიზაციას მისდევენ და არიან ნატურალისტები. ყველაზე პრიმიტიული განმარტებით, რომ ავხსნათ - ისინი ვინც ღვინოს ინდუსტრიული მეთოდებით - ფილტრაციით, სულფიტებით და სხვა დანამატებით აწარმოებენ და ისინი ვინც ღვინოს ცოცხალ ორგანიზმად აღიქვამენ და ღვინის წარმოების პროცესში ჩარევები მინიმუმამდე დაჰყავთ.

თითოეულ ამ ჯგუფს მტკიცე რწმენა აქვს იმის შესახებ, თუ რა არის ღვინის დაყენების "სწორი" მეთოდი. მათ შორის განსხვავებას კი სწორედ იდეოლოგიები ქმნის - რწმენის სისტემები, რომლებიც ბევრად სცდება ღვინის დაყენებას.

T: რამდენად არის ეს იდეოლოგიები ერთმანეთის საპირისპირო?

საქართველოს მაგალითზე, რომ ვთქვათ, აქ ღვინის ინდუსტრია იმდენად პატარაა, რომ მეღვინეები, კონკურენტების ნაცვლად, ერთმანეთს უნდა ვავსებდეთ. ამ ინდუსტრიაში ყველასთვის არის ადგილი, თუ მეღვინე მისდევს თავის იდეოლოგიას და პოულობს საკუთარ მომხმარებელს.

ისიც ფაქტია, რომ ბოლო წლებში ნატურალური ღვინო დიდ აღზევებას განიცდის, რადგან ბევრი მეღვინე უბრუნდება ორგანულ, მინიმალური ჩარევის მეთოდებს.

T: რას ნიშნავს ნატურალური ღვინო?

ნატურალური ღვინის კონცეფცია და ორგანული პროცესი საქართველოსთვის ახალი არა არის, თუმცა საკმაოდ დიდი წყვეტა განიცადა სხვადასხვა ისტორიული მოვლენების გამო. შეიძლება ითქვას კიდეც, რომ ეს ტრადიცია ქვეყანაში ოჯახებმა შეინარჩუნეს. ეს საშუალებას აძლევს ნატურალურ ღვინოს, დარჩეს ქართული ღვინის კულტურის ცენტრალური ნაწილი, მიუხედავად ინდუსტრიალიზაციის ზრდისა. ბევრ ნატურალისტ მეღვინეს ეს პროცესი კარგად აქვს გაცნობიერებული.

მნიშვნელოვანია, რომ ჩვენ ვიცოდეთ, რას ვაკეთებთ და ერთმანეთის მეთოდებს პატივისცემით მოვეკიდოთ.

T: რა აკლია ქართულ მეღვინეობას?

მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოს ღვინის ინდუსტრია ვითარდება, ბევრი მეღვინე დიდი გამოწვევების წინაშე დგას, განსაკუთრებით ისინი, ვინც ექსპერიმენტებს ატარებს და ახალ მიდგომებს აყალიბებს ღვინის წარმოებაში. აქაც, არიან ადამიანები ვისთვისაც ინოვაციები ცოტა მტკივნეულად აღიქმება და თვლიან, რომ თითქოს ნებისმიერი სახის ინოვაცია ტრადიციას ეწინააღმდეგება. თუმცა არც კულტურა და არც ტრადიცია არაა სტატიკური ცნება და სწორედ ინოვაციაა, რაც ამ ყველაფერს აცოცხლებს.

ყველაზე მეტად რაც ჩემი აზრით ნატურალური ღვინის ინდუსტრიას აკლია სწორედ სიახლეების მიღებაა. არ შეიძლება ტრადიცია ჩაკეტილ ყუთში მოვაქციოთ და ხელშეუხებელი დავტოვოთ.

საბოლოო ჯამში, ცხადია, რომ მეღვინეობასთან მიდგომა უბრალოდ საქმიანობა არ არის, არამედ ცხოვრების წესია. მნიშვნელოვანია არა მხოლოდ პროდუქტიც, არამედ იმ ღირებულებებისა და რწმენის ღრმად გააზრება, რომლებიც მას ქმნის.