გიორგი ლაზარიაშვილი

მე ვარ გიორგი ლაზარიაშვილი. პროფესიით მევენახე-მეღვინე. განათლება მივიღე საქართველოს აგრარულ უნივერსიტეტში.

როგორ და რატომ მოვხვდი იქ სადაც ვარ?

უნივერსიტეტის დასრულების შემდეგ მქონდა სურვილი, მეტი პრაქტიკული გამოცდილება მიმეღო ვაზთან მუშაობის, ასეც განვითარდა მოვლენები და დღესდღეობით ვსაქმიანობ კომპანია „ კახურ ტრადიციულ მეღვინეობა“ -ში

რეგიონის მევენახის პოზიციაზე. ჩემს მოვალეობაში შედის: მავნებელ დაავადებათა კონტროლი, წამლობების სწორად ჩატარება, ასევე აგროტექნიკურ სამუშაოებზე რეკომენდაციების გაცემა და ა.შ. ძალიან მნიშვნელოვანი საკითხია ის, რომ გაშენებული გვაქვს ვაზის 20 -მდე სხვადასხვა ჯიში, ეს კი მაძლევს იმის საშუალებას, რომ ძირეულად შევისწავლო ყოველი მათგანი.

რაც ყველაზე მთავარია, ვსაქმიანობ გამოცდილ და კომპეტენტურ ჯგუფთან, რაც ასევე უმნიშვნელოვანესი ფაქტორია მაღალი ხარისხის შესანარჩუნებლად ვენახში. 

რატომ ავირჩიე ეს პროფესია?

საბაბი იმისა, რომ საფუძვლიანად შემესწავლა ეს დარგი, გახლდათ ბუნებისა და მცენარეების სიყვარული, ასევე ჩემი ოჯახის ყოველწლიური ჩართულობა ყურძნის შეძენიდან შემდგომ დაწურვასა და დაღვინებამდე. ყოველთვის მიზიდავდა და

მსიამოვნებდა ეს პროცესი. ის ფაქტიც, რომ ეს დღე დღესასწაულად გადაიქცეოდა და ახლობელი ადამიანები ჩვენთან ერთად დიდი მონდომებით ერთვებოდნენ პროცესში, რასაც ღვინის შექმნა ჰქვია, ყოველთვის სასიამოვნო იყო ჩემთვის. ამ ყველაფერმა მიბიძგა მიმეღო პროფესიული ცოდნა. გადაწყვეტილების მიღების შემდეგ ნელ-ნელა უფრო მეტად ვინტერესდებოდი ღვინის ხარისხის გარჩევით და ადგილობრივი ღვინოებისა თუ ვაზის ჯიშების შესწავლით. 

ჩემი მიზანია:

მაქვს სურვილი მეტად გავიღრმაო ცოდნა და შემდგომში შევქმნა ჩემი პირადი მარანი. დღესდღეობით ჩართული ვარ ვენახების გაშენების პროცესში.

ბაკალავრიატზე სწავლის მეორე კურსზე გამიჩნდა ინტერესი გამეშენებინა მცირე ვენახი ქართლში, კერძოდ მცხეთაში, სადაც იქნებოდა წარმოდგენილი ჯიში, რომელიც ამ რეგიონში დიდი პოპულარობით არ სარგებლობდა. ამ პროცესის გადაწყვეტაში კი დამეხმარა ქართულ და მსოფლიო მეღვინეობა-მევენახეობაში გამორჩეული და ღვაწლმოსილი ადამიანი, ბატონი ვაჟა გოცირიძე და მისი რჩევით გადავწყვიტე გამეშენებინა ვენახი - ძველი ქართული მეთოდით (ჯიში ხიხვი). ამ ყველაფერმა, კი მოტივაცია გამიჩინა უკეთ გავიცნო როგორც ქართული, ისე მსოფლიო მეღვინეობა-მევენახეობა.

რა მაძლევს მოტივაციას ვაკეთო ის რასაც ვაკეთებ?

უპირველეს ყოვლისა, მოტივაციას მაძლევს ქვეყანა , სადაც დავიბადე და გავიზარდე. იგი მსოფლიო მევენახეობა - მეღვინეობის აკვანია, რომელიც გვაძლევს დარგში დაინტერესებულ პირებს ამოუწურავ ინფორმაციას ვაზსა და ღვინოზე. ვფიქრობ, ერთადერთი პროფესიაა ჩვენს ქვეყანაში, რომელიც მასთან ერთად დაიბადა, ამიტომ პასუხისმგებლობით უნდა მოვეკიდოთ ამ საქმეს.

რა აკლია ქართულ მეღვინეობა-მევენახეობას?

ჩემი აზრით, ქართულ მეღვინეობას აკლია მსოფლიო სარბიელზე მეტად წარდგენა, რათა უფრო მეტი სტიმული მიეცეთ მეღვინეებს, რაც თავის მხრივ მეტად გაზრდის მოთხოვნას და ჩვენი ღვინის ხარისხის გაუმჯობესებას კონკურენტუნარიან გარემოში.

მევენახეობის თვალსაზრისით ქვეყანაში მთავარ პრობლემას ვხედავ სანერგე მეურნეობების საქმიანობაში, რადგან ნერგის ხარისხობრივი მაჩვენებლები ძირითადად ძალიან დაბალია, რაც შემდგომ ვენახში იჩენს თავს და ვაწყდებით უამრავ პრობლემას, როგორც უვირუსო სარგავი მასალის არქონით, ასევე კალუსის შეხორცების პრობლემებით. ეს ყოველივე კი ზრდის დანახარჯს და ამცირებს ხარისხს. 

რჩევა, მათ ვინც ახლა ირჩევს ამ პროფესიას?

დაინტერესებულ ადამიანებს ვურჩევდი, რომ უპირველეს ყოვლისა, გაეცნონ და გაიღრმავონ ცოდნა ამ პროფესიაში, ასევე აუცილებლად შეიყვარონ ის, რადგან სიყვარულისა და ცოდნის გარეშე წარმოუდგენელია გაგიჩნდეს სურვილი, შექმნა ახალი და საინტერესო.